- Prof. dr. Willem (Wim) Jacobus Mijs (1929-2025) was werkzaam in de kunststofindustie (AKU, Akzo) en van 1985 tot 2000 buitengewoon hoogleraar toegepaste polymeerchemie aan de Technische Universiteit Delft.
- Wim Mijs werd op 4 januari 1929 geboren in Amsterdam als tweede zoon van Arie Mijs, een belastingconsulent volgens het Stadsarchief Amsterdam. Zijn middelbare schoolopleiding volgde hij op het gymnasium met het motto 'Disciplina vitae scipio – discipline is de steunstok van het leven’. Na het behalen van het gymnasiumdiploma verhuisde hij in 1947 naar Leiden om wiskunde en natuurkunde te gaan studeren. Na het doctoraal examen in de scheikunde in februari 1956, bij hoogleraar organische chemie prof. dr. E. Havinga, volgde een promotieonderzoek. Op 18 maart 1959 promoveerde hij bij Havinga op het proefschrift ‘Structuur en eigenschappen van monomere en dimere aromatische nitrosoverbindingen’. Het proefschrift werd door Google Books gedigitaliseerd.
- Na zijn promotie begon hij in 1959 als organisch chemicus bij Organon Oss en werkte mee aan het onderzoek naar geneesmiddelen in de klasse van de steroïden. Na vier jaar Organon trad hij in dienst bij het Research Laboratorium van de Algemene Kunstzijde Unie (AKU) in Arnhem en verhuisde naar het bij Arnhem gelegen dorp Rozendaal. In 1969 fuseerde de AKU met Koninklijke Zout Organon tot het Akzo-concern. Zijn hoogste superieur prof. dr. ir. D.W. van Krevelen kwam in 1959 bij de AKU in de directie en werkte na de fusie tot 1976 bij Akzo. Onder diens leiding kwam het centrale Corporate Research Department binnen Akzo tot stand (zie hoofdstuk over Van Krevelen in Werken aan Scheikunde). Naast het toegepaste onderzoek moest er ruimte komen voor meer wetenschappelijk gericht onderzoek.
- Mijs werkte in zijn eerste jaren bij AKU als researchchemicus aan de synthese van aromatische polyethers. Hij kreeg ook de mogelijkheid om daarover te publiceren, zie bijvoorbeeld het artikel ‘The catalytic oxidation of 4-aryloxyphenols’ in Tetrahedron 23(5), 2253-2264 (1967). Andere publicaties van hem en zijn medewerkers staan op de website Researchgate. Later werd onderzoek verricht aan polyisocyanaten, waarvoor in 1975 een US patent werd aangevraagd. Hij klom op in de hiërarchie en was tot 1974 groepsleider van de afdeling organische en polymeerchemie (CRH). Hij was ook begin jaren zeventig als bestuurslid jarenlang actief in de KNCV-secties Organische Chemie en Macromoleculen, respectievelijk als voorzitter en secretaris. In mei 1975 werd hij de opvolger van dr. D. Vermaas als adjunct-directeur van Akzo Research & Engineering. Na de pensionering van Van Krevelen werd hij verantwoordelijk voor het Corporate Research Department van Akzo.
- In 1985 werd Mijs benoemd als buitengewoon hoogleraar toegepaste polymeerchemie aan de TU Delft. Op 5 juni 1986 hield hij zijn intreerede ‘Macromoleculaire architectuur’, te downloaden van de TU Delft Repository. Daarin verwees hij onder meer naar zijn leermeester Van Krevelen die het R & D spectrum scherp heeft geanalyseerd. Hij werd toegevoegd aan de vakgroep technologie van de macromoleculaire stoffen onder leiding van prof. dr. ir. A.K. van der Vegt, die in 1988 met emeritaat ging en werd opgevolgd door prof. dr. A. Posthuma de Boer. Mijs werd hoogleraar in een periode waarin het polymeeronderzoek in Nederland van opzet veranderde. In 1987 kwam de samenwerking van vier universiteiten met TNO tot stand in de Stichting Polymeertechnologie Nederland (PTN). Het in 2017 door de Stichting Historie der Techniek uitgebrachte boek ‘De kunststofrevolutie- Honderd jaar kunststoffen in Nederland’ beschrijft de ontwikkelingen in de kunststofindustrie en bij de universiteiten vanaf 1970.
- Onderzoek aan vloeibaar kristallijne polymeren (LCP’s) stond centraal in de groep van Mijs aan de TU Delft. Het was ook een favoriet onderwerp voor afstudeerscripties, gezien het aantal dat erover in de TU Delft Repository is opgenomen. Van dezelfde website zijn de proefschriften van zijn promovendi te downloaden. Daarnaast voerde hij de redactie over de volgende boeken, opgenomen in Worldcat:
- W.J. Mijs & Cornelis R.H.I. de Jonge, Organic syntheses by oxidation with metal compounds, Plenum Press, New York, 1986.
- W.J. Mijs, New methods for polymer synthesis, Plenum Press, New York, 1992.
- K. te Nijenhuis & W.J. Mijs, Chemical and physical networks: formation and control of properties, Wiley, Chichester, 1998. - In 2000 ging Mijs met emeritaat en gaf op 2 februari 2000 zijn afscheidscollege ‘Het is (de) tijd’, te downloaden van de TU Delft Repository. Daarin keek hij terug op zijn loopbaan waarin polymeren centraal stonden, zoals polymeren centraal staan in tal van toepassingen, geïllustreerd op het titelblad van zijn afscheidscollege. En hij legde aan de hand van eenvoudige voorbeelden onder meer het onderzoek aan vloeibaar kristallijne polymeren uit.
- Hij was ook positief over de toekomst van de polymeergroep aan de TU Delft, die deel ging uitmaken van het Dutch Polymer Institute (DPI), een samenwerking tussen de kunststofindustrie en de universiteiten. Hijzelf was als het ware een symbool van die samenwerking gezien zijn positie bij de TU Delft en de Akzo. Een jaar later werd hij in april 2001 benoemd tot Officier in de Orde van Oranje–Nassau.
- Wim Mijs was op 6 juni 1957 getrouwd met Karina Mullemeister (roepnaam Ineke), die kort daarvoor in Leiden het kandidaatsexamen Franse taal en letterkunde had behaald. Het paar kreeg drie kinderen. Mijs overleed op 96-jarige leeftijd in Wassenaar, waar hij met zijn vrouw woonde in een zorgvilla. De overlijdensadvertentie namens de familie verscheen in NRC van 29 maart 2025 met een uitspraak van Godfried Bomans ‘Een mens leeft voort in wat hij anderen heeft meegegeven’.
_______________________________________________________________________________
Aatum 8-4-2025
