- Prof. dr. Johannes Hendrik Wilhelmus (Hans) de Wit (1946-2018) was van 1985-2011 hoogleraar corrosietechnologie en elektrochemie aan de Technische Universiteit Delft.
- Hans de Wit werd geboren op 2 juni 1946 in Krommenie. Hij studeerde scheikunde aan de Universiteit van Utrecht en behaalde in december 1970 het doctoraal examen. In 1974 volgde de promotie bij prof. dr. W. van Gool op een vaste stof chemisch onderzoek. Het proefschrift luidde: ‘Investigations on the nonstoichiometry of indium sesquioxide’. Hij was na zijn promotie werkzaam binnen de Vakgroep Anorganische Chemie van de Subfaculteit Chemie aan de Universiteit van Utrecht in de groep van prof. dr. G.H.J. Broers tot 1985.
- In 1985 werd De Wit benoemd als hoogleraar in Delft binnen de Faculteit der Scheikundige Technologie en de Materiaalkunde met als leeropdracht corrosietechnologie en elektrochemie. Op 22 januari 1986 hield hij zijn intreerede aan de TU Delft getiteld ’Corrosietechnologie: Manipulatie van elektrochemische reakties aan grensvlakken’. De rede (31 MB) is te downloaden van de TU Delft Repository.
Naast corrosie was er interesse in brandstofcellen. Daarop werd in het Chemisch Magazine van september 1988 (p. 568-572) ingegaan met het artikel ‘Brandstofcellen: nieuwe inspanningen - een nieuwe toekomst’. De geschiedenis van de brandstofcel tot 1988 vormt onderdeel van het artikel. In het themanummer over corrosie van het Chemisch Magazine van mei 1990 gaf De Wit een inleiding met ‘Corrosie als natuurverschijnsel’ (p. 248-249) en wees in een tweede artikel op ‘Het belang van een goede corrosiebestrijding’ (p. 253-254).
Veel van het wetenschappelijk onderzoek van De Wit, zijn medewerkers en promovendi aan de TU Delft is digitaal beschikbaar. Proefschriften van 52 promovendi van 1986 tot 2015 zijn opgenomen in de TU Delft Repository. In NARCIS staan 126 publicaties onder de naam ‘Wit, J.H.W. de’ vermeld, waarvan 90 open acces zijn. - Vanaf 1996 tot 2002 was De Wit directeur Research and Development bij de voormalige Hoogovens (nu Tata Steel) en van 2002 tot 2005 lid van de Raad van Bestuur van TNO. Hij bleef het hoogleraarschap in deeltijd uitoefenen naast zijn hoofdtaak als manager. Hij ging in juli 2011 met emeritaat bij de faculteit Technische Materiaalwetenschappen van de TU Delft. De uittreerede van 21 maart 2012 luidde: ‘Corrosietechnologie: Een grensgebied.....’. De rede (31 MB) is te downloaden van de TU Delft Repository. In de 26 jaar van zijn hoogleraarschap zijn er belangrijke ontwikkelingen geweest met de komst van moderne oppervlakte-analysemethoden waarmee corrosie is waar te nemen.
- Kort na zijn emeritaat werd hij onderscheiden met de Oeuvre Award 2011 door de Stichting Borghardt en de Vereniging voor Oppervlaktetechnieken van Materialen als erkenning voor zijn jarenlange bijdrage aan het vakgebied oppervlaktetechnologie. In het tijdschrift Oppervlaktetechnieken van november 2011 (p. 47) staat een lijst van commissies waarin De Wit zitting had en van beklede managementfuncties die hij uitoefende in zijn carrière. Zo was hij was in 1998-1999 (vice-)voorzitter van de KNCV. In die hoedanigheid werd hij geïnterviewd door Fridus Valkema in het Chemisch Weekblad van 27 februari 1999 (p. 10-11) over kennismanagement met de kop:"Kennis delen met velen levert iedereen wat op".
Van 1998-2018 was De Wit lid van het Koninklijke Hollandsche Maatschappij der Wetenschappen en van 2010 tot 2016 was hij voorzitter van de Stichting Historie der Techniek. - De TU Delft publiceerde op 23 januari 2018, een dag na het overlijden van Hans de Wit op 71-jarige leeftijd in Broek op Langedijk, een kort In Memoriam.
- In de Nederlandstalige Wikipedia staat een korte biografie over Johannes Hendrik Wilhelmus (Hans) de Wit.
_____________________________________________________________________
Datum 24-1-2019
