Olivier, S.C.J.

Simon Cornelis Johannes Olivier (1879-1961) was hoogleraar organische chemie aan de Landbouwhogeschool te Wageningen van 1918 tot 1949. Van 1923-1924 en 1945-1946 was hij tevens rector magnificus.
Olivier werd geboren op 13 juni 1879 te Amsterdam en overleed op 9 augustus 1961 te Wageningen.
Olivier studeerde in Delft en promoveerde op 2 februari 1913 bij professor J. Boëseken op het proefschrift ‘Snelheidsmetingen bij de reactie van Friedel en Crafts’. Het proefschrift is als pdf-bestand (52.5 MB) te downloaden van het TU Delft Institutional Repository.
Olivier was vanaf de start in 1918 betrokken bij de Landbouwhogeschool. Organische chemie was een verplicht vak voor de propedeuse, maar de staf was klein in de woorden van zijn opvolger H.J. den Hertog.
Olivier hield als rector magnificus een aantal redes die te downloaden zijn van het Wageningen UR E-depot. In maart 1924 over ‘Een eeuw organische chemische synthese‘, in september 1945 over de oorlogsjaren van de universiteit en in maart 1946 een terugblik waarin hij inging op de geschiedenis van de faculteit scheikunde in Wageningen.
H.J.C. Tendeloo, Prof. Dr. Ir. S.C.J. Olivier, Chemisch Weekblad 45 nr. 24 (1949) 385-387. Opgesteld ter gelegenheid van het emeritaat van Olivier in Wageningen.
Een korte beschrijving van de chemische activiteiten van Olivier is te vinden in het boek van H.A.M. Snelders, De geschiedenis van de scheikunde in Nederland. Deel 2, Hoofdstuk VI. Organische chemie, p. 142-143.
Publicaties van Olivier in het Chemisch Weekblad geven eveneens een indruk van de verscheidenheid van zijn activiteiten. Zie de cumulatieve jaarindex van 1903-1933, p. 76-77.
In De Gelderlander van 23 juni 2009 staat een portret van Olivier en de vermelding dat hij zich in de Tweede Wereldoorlog verzette tegen de Duitse bezetters. In een artikel opgesteld door Gert van Maanen in het universiteitsblad Resource van 1 januari 1970 wordt verder vermeld dat hij op 28 juli 1941 werd gearresteerd, elf maanden gevangen werd gezet en ontslagen. Op 17 september 1944 kwam zijn vrouw Maria Haitsma en zijn gelijknamige zoon om bij een bombardement op Wageningen.