Hermans, P.H.

Petrus Hendrik Hermans (1898-1979) begon na zijn promotie als organisch chemicus aan een loopbaan in de kunststofindustrie. Van 1925 tot 1942 werkzaam bij de Hollandsche Kunstzijde Industrie in Breda en van 1942 tot zijn pensioen in 1963 als directeur van het Instituut voor Cellulose-Onderzoek in Utrecht, een onderdeel van de AKU uit Arnhem.
P.H. Hermans promoveerde op 19 maart 1924 bij J. Boëseken aan de Technische Universiteit Delft op het proefschrift ‘Onderzoek naar de ruimtelijke konfiguratie van enkele glykolen: een kritiese beschouwing over de betekenis der boorzuur- en acetonverbindingen voor de stereochemie’. Het proefschrift is opgenomen in het TU Delft Institutional Repository en als pdf-bestand (35.1 MB) te downloaden.
Over de rol van P.H. Hermans als organisch chemicus in de Delftse School van Jacob Boëseken, zie: H.A.M. Snelders, De geschiedenis van de scheikunde in Nederland. Deel 2 (1997), Hoofdstuk VI. Organische chemie, p. 132-135.
Over de rol van P.H. Hermans in de kunststoffenindustrie en de polymeerchemie, zie: H.A.M. Snelders, De geschiedenis van de scheikunde in Nederland. Deel 2 (1997), Hoofdstuk IX. Scheikundige technologie, p. 182-185.
‘Eredoctor van Mainz’, Krantenartikel in de De Tijd / De Maasbode van 9 maart 1963. Het artikel is verschenen n.a.v. het afscheid van P.H. Hermans van het Instituut voor Cellulose-Onderzoek en het verkregen eredoctoraat van de Universiteit van Mainz. Digitaal beschikbaar in de Historische Krantencollectie van de Koninklijke Bibliotheek (www.kb.nl).